Küçük yaşlarda abimle çok kavga ederdik. Hep ağlayan ve yenilen taraf ben olurdum. İşin komik tarafı kavgayı bazen özellikle çıkartırdım. Mazoşist miyim ne!
Yıllar önce bir gün, misafirliğe gitmeye karar verdik. Abim gelmeyeceğini söyledi. Ben de gelsin diye ısrar ediyorum gıcık bir şekilde. Elinde kumanda, uzanmış televizyon seyrediyor. 'Hadi oğlum sen de gel!' diyerek arada bir alnına vuruyorum. Sinirlenmeye başlıyor. Farkında değilim. Bir, iki derken üçüncü vuruşumda öyle bir hışımla yerinden doğruldu ki pencerenin önüne kendimi zor attım. Karşı karşıyayız. Tıpkı beyzbol topunu fırlatan beyzbolcular gibi televizyon kumandasını bana bir fırlattı, inanın kaçmam imkânsızdı! Nereme nişan aldı, bilmiyorum fakat serçe parmağımdan vurmayı başardı. Böyle bir acı olmaz, nasıl bağırıyorum, sanki kılıç yarası! Ancak haketmiştim ve cezamı çekmiştim. Ama neden serçe parmağım ha? Bu bir işaret mi yoksa? :)
Burdan hayırlısıyla yakında evlenecek olan abime sevgiler, seni çok seviyorum...