Çocukken yediğiniz meyvenin arka bahçenize attığınız tohumudur ağaç. Siz sınıfları geçerken filiz verir. İlk sevgilinizi öperken oradadır ve çiçek açıyordur. Üniversiteyi kazandığınızda meyvelerini topla topla bitiremezsiniz. İşe girdiğinizde, evlendiğinizde aşılanmıştır ağaç verimi doruğa çıkmıştır. Çocuğunuz olur, yere düşen meyvelerden. küçük filiz büyür koca ağacın gölgesinde. Yaşlı ağaç devam eder uzun süre hayatına yavrusuyla. Bir gün gelir yaşlanır, solar gidersiniz, ölürsünüz ama o ağaç hala orda büyüyordur çocuğuyla, daha da verimlileşerek.
Ağaç bir yandan hayatın ta kendisi, yaşamın evreleridir; bir yandan da ölüme karşı bir meydan okumadır. İnsan eliyle idam edilmeden olabildiğine yaşamaktır...
Özenmektir...
Teşekkürler stradicaster'e...
Kaynak: ekşisözlük
