Istanbul’da, Boğaziçi’nde
Bir fakir Orhan Veli'yim,
Veli’nin oğluyum,
Tarifsiz kederler içinde.
Urumeli Hisarı’na oturmuşum;
Oturmuş da bir türkü tutturmuşum:
'İstanbul’un mermer taşları;
Başıma da konuyor aman, martı kuşları;
Gözlerimden boşanır hicran yaşları;
Edalı'm
Senin yüzünden bu hâlim.
Istanbul’un orta yeri sinama;
Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama;
El konuşur, sevişirmiş; bana ne?
Sevdalı'm
Boynuna vebâlim!'
Istanbul’da Boğaziçi’ndeyim;
Bir fakir Orhan Veli;
Veli’nin oğlu;
Târifsiz kederler içindeyim.
Orhan Veli Kanık
