İnsanoğlunun hayatında birçok kere yer edinmiş sevimli canlılar.Teknolojinin gelişimi ve maddi imkanların belirli ölçülerde genişlemesi faktörleriyle artık köylerde yavaş yavaş kullanımından vazgeçiliyor. Traktörler ve hatta motorsikletlere karşı koyamasa da, bedenine inat kaldırdığı ve taşıdığı yükler hep ilginç gelmiştir. Yüklersin sırtına ne var ne yoksa, "deh" dersin yürür gider zavallımlar. Ha öyle artislik yapıp, "ben taşımam kardeşim" havası yoktur bunların. Bu anlamda aslında iyi dosttur bunlar, zor durumların kurtarıcısı gibiler. Yere yatıp debelenişleri ise bambaşadır. Çocuk gibi olurlar, yuvarlanır dururlar. Öylesine sessiz, sakin ve ne istesen yapar gibisinden bir havaları var ki; belki de biraz itilip kakılması bu yüzdendir.
Evde beslenen canlılar dışında, hayatımıza direkt veya dolaylı yollardan en çok giren canlıdır. Hiç eşek görmemiş bir çocuk, merhum Barış Manço'nun "Arkadaşım Eşek" sözüyle tanır bu canlıları. Çocukluk yıllarında bu melodiyi dinlemeyen çok azdır sanırım. Ve tabii Nasreddin Hoca'mızın ters binişiyle akıllarda yer edinmişlerdir. Çocukluk yıllarında hayatımıza girip, çocukken edilen küfürlerin baş aktörleri oluverirler. Arkadaşına "eşek" der çoğu çocuk. Tabii bu büyüdükçe "eşekoğlueşek" halini alır. Taa o yıllarda dillere yapışmıştır bir kere ve hep böyle kalmıştır bu.
Ebeveynlerin evlatlarına "eşek kadar adam oldun" ve "eşek herif" deyişleriyle bazen bir sitem olarak karşımıza çıkarlar. Bunun tam tersi olarak, gözleri güzel olan birisine ise "eşek gözlü" sıfatı yakıştırılır. Böylesi benzetmelerde rol almaları ilginçtir tabi. Bir tarafta yerme, diğerinde ise övme olarak isimleri geçer. Hal böyle olunca, ister istemez eşeklerle bir duygusal bağlantı kuruluyor sanki. İnsan hayatına bir girişleri vardır ve öyle ya da böyle yaşam boyunca karşımıza çıkarlar.
Kullanım alanları ve marifetleri say say bitmez. Tabii bu canlıları sucuklara ve fantezilerine alet edenler de var ki; o konulara hiç girmemeli.
Teşekkürler vortik...
Kaynak: ekşisözlük
