Müziğin renklere dönüştüğü, anlamsızlığın derinlere gömüldüğü yer. Tüm duygular, hatırlanan anlar, karanlık olduğunda yüzeye çıkar. En iyisi gözleri kapayıp daha da derine dalmaktır. Karanlıkta gözleri açmak ise alışana kadar güvensiz bir durgunluk verir. Gün boyu insanın üstüne başına bulaşmış olan gürültü, ya müziğe ya sessizliğe dönüşür. Aydınlık kabul etmekse, karanlık özgür bırakılmaktır.
Uyku karanlığın düşmanıdır. Düzgün uyuyan insanlar karanlığı hatırlamazlar. Uyandıkları zaman ile kahvaltı etmeleri arasında, gece gördükleri anlamsız rüyaları bir iki saniye akıllarından geçirip hemen unuturlar.
Karanlık umursamazlıktır. Gecenin bir vakti, rüzgardan sallanmakta olan bir ağacın dallarının arasından gelen soluk bir ışığın duvarda oluşturduğu gölgeleri izlemektir. Karanlık, ışıksızlıkta gözleri açık tutmaktır.
Teşekkürler wookiert...
Kaynak: ekşisözlük
