Ugur Özakıncı'nın 'Ben bir kiralık katilim' isimli kitabından bir öykü:
"...beni herkesten cok sevdiğini hep başkalarından duydum. Bana yolladığı haberleri getirenlerin yüzünde babamın yüzünü canlandırmaya çalıştım. Onların seslerinde babamın sesini, onların ellerinde babamın ellerini... Belki bu yüzden ben ellerimi kimseden esirgemiyorum...
Babam hep yoktu, hep suskunluktu, hep özlemekti, hep beklemekti... İşte bu yüzden, o çıtır gofret reklamında, akşam eve geldiğinde oğlunu kucaklayıp havaya kaldıran baba rolündeki adamı çok seviyorum..."